Jeśli mam być szczery to miałem głowę pełną myśli a teraz gdzieś wyparowaly....Czasami przychodzi taki moment w życiu ze niby wszystko jest ok a jednak ciągle ciężko się uśmiechać. Być może to efekt złamanego serca a może zwykła ludzka samotność. Nie nie szukam środka zastępczego w innej osobie nie wierzę już też w to że można poznać kogoś w tak prosty sposób, kogoś dzięki komu życie nabierze kolorów. Mówią że miłość jest szara.... Tak to prawda nie są to ani amorki ani inne tandetne zabawki. Prawdziwa miłość jest wtedy kiedy przestaje się kochać swoje oczekiwania, wyobrażenia i pod tym odnajduje się normalnego człowieka z jego problemami i bolaczkami.Ale czy taka istnieje? Oparta na wspólnym zaufaniu i szacunku na szczerości i tęsknocie nawet jak ta osoba jest blisko?Nie..... Teraz kocha się pieniądze, markowe ubrania i perfumy.W pogoni za tym zatracilem cos najwazniejszego.... i co z tego mam? Mam 39 lat głowę pełną marzeń i serce ufnie wpatrzone w ludzi, za dużą wrażliwość jak na tak podły świat.dziękuję tym osobom które przeczytali moje przemyślenia.